Tijdens zijn lange en turbulente geschiedenis maakte Maserati talrijke prachtige coupes, sedans en succesvolle racewagens. Toch heeft geen van hen de essentie van dit grote bedrijf beter belichaamd dan Ghibli. De Ghibli, die intern de naam AM115 kreeg, was de ultieme Italiaanse Gran Turismo coupé, exclusief, elegant en snel met een klassieke styling die niets van zijn oorspronkelijke aantrekkingskracht heeft verloren. Ook al heeft Maserati de naam Ghibli nog twee keer gebruikt (voor de coupé uit de jaren ’90 en voor de huidige sedan), voor echte autokenners zal de Ghibli altijd een slanke coupé uit het einde van de jaren ’60 zijn met een denderende V8 en een voortreffelijk interieur. Vandaag vertellen wij u meer over deze ongelooflijke auto en waarom hij zo waardevol is.
Als we in de geschiedenisboeken kijken, zien we dat Maserati (samen met Alfa Romeo) het oorspronkelijke Italiaanse sport- en racemerk was dat in 1914 werd opgericht. In het eerste deel van zijn geschiedenis concentreerde Maserati zich alleen op racewagens, maar na de Tweede Wereldoorlog betrad het bedrijf de sportwagenmarkt met talrijke volmaakte GT-modellen. Begin jaren ’60 besloot Maserati te stoppen met het maken van racewagens, omdat competitie in die fase een extreem dure onderneming bleek te zijn, en het bedrijf nooit financieel stabiel was. In plaats daarvan besloten zij zich alleen te concentreren op de markt voor auto’s voor de weg en verbaasden zij de autowereld met de introductie van een luxe sedan, de Quattroporte, in 1963. Tegen het midden van de jaren ’60 werd de situatie op de markt echter ingewikkelder en werd Maserati aangevallen door verschillende concurrenten. Ferrari is de eerste naam op die lijst. Toch mogen we de pas opgerichte Lamborghini met 350/400 GT en Miura niet vergeten, Iso Rivolta met fantastische Grifo coupé, Bizzarinni met 5300 Strada of De Tomaso die zich opmaakte voor de introductie van de schitterende Mangusta. In die tijd was Maserati de naam met de belangrijkste erfenis, maar het had iets nieuws nodig om zijn positie op de markt te behouden.
De oplossing was een gloednieuwe, uiterst moderne GT-coupé die de wereld zou laten zien waartoe het merk Maserati werkelijk in staat is. De eerste technische werkzaamheden begonnen in 1964, en hoewel het platform en de motor er al waren, was het ontwerp dat niet, dus nam het bedrijf contact op met de ontwerpstudio van Ghia voor de esthetiek. Na een korte periode bij Bertone werkte de jonge en nu al legendarische Giorgetto Giugiaro voor Ghia en kreeg hij de opdracht een nieuwe Maserati sportwagen te ontwerpen. Dat was een match made in heaven, want de lijnen die hij gaf aan Ghibli behoorden tot zijn beste werk en maakten deze auto direct herkenbaar tussen alle andere fantastische auto’s uit die tijd. De wigvormige voorkant was zeer modern in het midden van de jaren ’60, samen met verborgen koplampen. De snelle daklijn suggereerde snelheid en prestaties, waartoe deze auto ongetwijfeld in staat was.
Interessant is dat de Ghibli, ondanks zijn lage silhouet, een 2+2 coupé was met een behoorlijke kofferbak achterin, waardoor het een vrij praktisch Grand Turismo-model werd. De naam is niet toevallig gegeven, en dit is de eerste Maserati die naar winden is vernoemd. De Ghibli is de hete en droge wind die over de Libische woestijn waait.
De officiële presentatie vond eind 1966 plaats op de Torino Motor Show met een unaniem positieve reactie van het publiek en de autojournalisten. De nieuwe Ghibli ziet er moderner uit dan alles wat uit Maranello komt en comfortabeler en praktischer dan elke andere Italiaanse supercar van dit moment. Onder de lange motorkap leverde een quad-cam V8-motor met 4,7 liter cilinderinhoud 310 pk. De motor was direct verbonden met Maserati’s racedagen, aangezien hij was afgeleid van een race-unit en een dry-sump smeersysteem behield. De rest van de aandrijving van de Ghibli is vrijwel standaard met een handgeschakelde ZF-versnellingsbak met 5 versnellingen (een automaat met 3 versnellingen was een optie) en een aangedreven achteras. Magnesium wielen waren standaard, en Borrani spaakwielen werden ook aangeboden. De officiële prestatiecijfers vermeldden 6,8 seconden tot 60 mph en een topsnelheid van 155 mph. Interessant is dat de Ghibli twee 50 liter van de brandstoftank had vanwege het forse brandstofverbruik.
De eerste leveringen werden medio 1967 voltooid, en de Ghibli was meteen het favoriete vervoer van de rijken en beroemden. Mensen als Jean-Paul Belmondo, Wilt Chamberlain, Sammy Davis Jr of Peter Sellers werden de trotse bezitters van de nieuwe Italiaanse GT. De pers prees zijn stabiliteit bij hoge snelheid, comfort en rijdynamiek. De Ghibli was redelijk duur, maar nog steeds aanzienlijk goedkoper dan bijvoorbeeld de Lamborghini Miura. Eigenaren waren aangenaam verrast met het feit dat hij dankzij conventionele technologie en beproefde onderdelen behoorlijk betrouwbaar was en zeker betrouwbaarder dan de gemiddelde Italiaanse sportwagen uit die tijd. Ook al klaagden alle eigenaren over een enorm brandstofverbruik, extreem hoog zelfs naar de maatstaven van de late jaren ’60, daarom komen die twee grote brandstoftanks goed van pas.
In 1969 verbeterde Maserati de Ghibli lijn met de toevoeging van de SS versie en de fabriekscabrio. De Ghibli SS was van buiten vrijwel identiek, maar had een grotere 4,9-liter V8-motor met 330 pk en meer koppel. Dat scheelde een paar tienden van een seconde in de acceleratietijden, maar verbeterde de topsnelheid aanzienlijk tot 174 mph, waardoor het de snelste wegrijdende Maserati ooit werd. Om aan de vraag naar een open-top versie te voldoen, introduceerde Maserati ook de Spyder, die als optie met afneembare hardtop kon worden geleverd. De Ghibli Spyder was verkrijgbaar met een standaard 4,7-liter V8 of met een SS-motor.
Hoewel de Ghibli gestaag populair was en redelijk goed verkocht, besloot Maserati in 1973 de stekker eruit te trekken en stopte met dit fantastische model. In slechts zes jaar werden 1170 coupes en slechts 125 Spyders geproduceerd, zowel in standaard als SS vorm. Ook al klinken die cijfers vandaag niet indrukwekkend, het moet gezegd dat de Ghibli meer verkocht dan bijna al zijn rivalen (Lamborghini Miura, Iso Grifo, De Tomaso Mangusta) en alleen de Ferrari Daytona had vergelijkbare productiecijfers. Met zijn charmes en dagelijkse bruikbaarheid is de Ghibli echter een uitstekend voorbeeld van een goed uitgevoerd, volbloed GT-model dat is ontworpen om met hoge snelheden over continenten te springen. Zijn blijvende aantrekkingskracht, betrouwbaarheid en vermogen zullen altijd ongelooflijk gewild zijn bij mensen die de essentie van de Gran Turismo-cultuur begrijpen.
