Przedwojenne francuskie samochody luksusowe i wyczynowe to jedne z najbardziej poszukiwanych klasyków wszech czasów. Uwodzicielskie kształty, potężne silniki i motoryzacyjna proweniencja sprawiły, że te coupe i kabriolety stały się prawdziwymi marzeniami koneserów i klejnotami koronnymi każdej godnej uwagi kolekcji. Jednak wśród tych wszystkich wspaniałych maszyn jeden model doskonale uosabiał całą epokę i chyba pozostał jej najlepszym przykładem – Bugatti Type 57. Zajmując przestrzeń pomiędzy rzeczywistością a fikcją, te mityczne maszyny były najlepszymi samochodami, jakie Bugatti kiedykolwiek stworzyło. Niestety, były one również ostatnią istotną serią przed zamknięciem drzwi legendarnego producenta samochodów na początku lat 50. Sprawdźmy, co sprawia, że Typ 57 jest tak kultowy.
W 1934 roku, w którym wprowadzono Type 57, Bugatti było już znaną na całym świecie marką samochodów luksusowych i sportowych. Charakteryzujący się wyjątkową inżynierią i designem Ettore Bugatti miał obsesję na punkcie innowacji technicznych, doskonałości inżynierskiej i sukcesów w sportach motorowych. Modele takie jak Type 35 królowały na torach Grand Prix, a jego eleganckie, luksusowe modele były nieodłącznym elementem życia towarzyskiego. Jednak jego bezkompromisowe podejście sprawiło, że firma często była na skraju bankructwa, a nieudane megalomańskie projekty, takie jak Type 41 Royale, dodatkowo obciążały markę. Na początku lat 30-tych Bugatti rozpaczliwie potrzebowało hitu i samochodu, który mógłby walczyć z krajowymi konkurentami, takimi jak Delahaye i Delage, a także Bentleyami, Duesenbergami i innymi wysokiej klasy samochodami z tego okresu. Nowy samochód musiał być szybszy, lepiej zaprojektowany i mocniejszy niż jego poprzednik, Type 49, który był już dość przestarzały na początku lat 30.
Chociaż Ettore był znany jako motoryzacyjny despota i maniak kontrolujący firmę i jej przedsięwzięcia, mądrze pozwolił synowi skonstruować nowy model. W wieku dwudziestu lat Jean Bugatti był bardzo młodym, ale niezwykle utalentowanym inżynierem, który potrafił uwzględnić życzenia swojego ojca, zwiększyć moc i właściwości jezdne i zaprezentować na wskroś nowoczesny samochód zdolny do pełnienia wielu funkcji. W 1934 roku Bugatti z dumą zaprezentowało model Type 57. Co ciekawe, kiedy Bugatti zaprezentowało Type 57, nie pokazało kompletnego pojazdu, a jedynie podwozie z silnikiem i układem napędowym. W tamtych czasach małe firmy, takie jak Bugatti, nie miały możliwości samodzielnej produkcji nadwozi, dlatego klienci kupowali od Bugatti działające podwozie, a następnie zlecali jednemu z licznych warsztatów nadwoziowych wykonanie karoserii na zamówienie dla swojego nowego samochodu. Bugatti Type 57 można więc znaleźć w wielu wersjach nadwozia, od kabrioletów i coupe po sedany i roadstery.
Chociaż Type 57 nie był całkowicie nową konstrukcją, został znacznie ulepszony i wyposażony w przeprojektowany silnik o pojemności 3,3 litra i mocy 135 KM w wersji podstawowej. W silniku zastosowano podwójne górne wałki rozrządu, co było rzadkim i pochodzącym z wyścigów rozwiązaniem, które zapewniało dużą moc. Jean przewidział, że w Type 57 zamiast pasów (lub łańcuchów) zastosowane zostaną przekładnie zębate czołowe, a mechanicy-rzemieślnicy Bugatti starannie wykonali cały silnik. Posiadał on zaawansowane hamulce hydrauliczne, wprowadzone w trakcie produkcji, oraz znaczne osiągi. W zależności od wersji i nadwozia, Type 57 mógł osiągnąć 115 mph, co w połowie lat 30-tych XX wieku było uważane za prędkość Ludacrisa. Standardowy Typ 57 był sprzedawany do 1940 roku, a zbudowano około 630 egzemplarzy.
Ale to był dopiero początek historii Type 57 – Jean Bugatti wiedział, że to podwozie ma potencjał, więc w 1936 roku skonstruował Type 57T i 57C. Wersja T dla “tuningowanych” miała wyższą prędkość maksymalną, ale “C” był prawdziwym potworem, dostarczającym 160 KM z pomocą mechanicznej sprężarki. Jean zdawał sobie jednak sprawę, że aby jechać szybciej, Typ 57 musi być niższy i bardziej dynamiczny. Wymagało to gruntownego przeprojektowania podwozia, dodania systemu suchej miski olejowej i wielu innych ulepszeń wraz z nowym oznaczeniem modelu. Typ 57 S i Type 57 SC był ostatecznym wyrazem podejścia Jeana i jednym z najszybszych samochodów swojej epoki. Po dodaniu turbosprężarki, zmodernizowany silnik osiągał moc od 175 do 200 KM i mógł rozpędzić Type 57 do ponad 120 mil na godzinę. Oczywiście modele S/SC były bardzo drogie, a Bugatti początkowo wyprodukowało tylko 43 modele Type 57 S i zaledwie dwa samochody Type 57 SC. Jednak wielu właścicieli T57 S po odebraniu dostawy doposażało je w doładowanie, aby zwiększyć osiągi swoich pojazdów. W 1936 roku Bugatti wygrał Grand Prix Francji szczególnym Type 57G “Tank”, w którym zastosowano znacznie większy, 4,7-litrowy silnik i aerodynamiczne nadwozie.
Ale opowieść o Bugatti Type 57 jest kompletna tylko poprzez wspomnienie dwóch niesamowitych submodeli. Pierwszy z nich to dawno niewidziany Bugatti T57 Aerolithe, wprowadzony w 1935 roku. Samochód ten był w zasadzie pojazdem koncepcyjnym wykonanym na skróconym podwoziu i z nadwoziem z Elektronu. Ten unikalny stop został wykonany z aluminium i magnezu i do dziś jest jednym z najlżejszych stopów w produkcji samochodów. Był on jednak niezmiernie drogi (i tak jest teraz) i wiadomo było, że jest bardzo łatwopalny. Pomimo bycia gwiazdą toru wystawowego samochodów, Type 57 Aerolithe został utracony pod koniec lat 30. i prawdopodobnie zezłomowany lub spalony doszczętnie.
Drugi model to ezoteryczny i mistyczny Bugatti Type 57 Atlantic, szczyt gamy T57 i jeden z najdroższych samochodów na naszej planecie. Wyposażony w projekt wykorzystany w Aerolithe, ale z lekko zmodyfikowanym nadwoziem, Atlantic został wyprodukowany w bardzo ograniczonej liczbie egzemplarzy z unikalnymi cechami i silnikiem i skierowany do najbardziej wymagających klientów. Przez lata samochody te rzadko pojawiały się poza kolekcjami, a kiedy już trafiają na sprzedaż, osiągają zdumiewające ceny. Ostatnio podwozie nr 57473 sprzedane za ponad 40 milionów dolarów!
Mimo że sprzedaż Type 57 była zadowalająca – dostarczono ponad 700 samochodów – jego rozwój został zatrzymany przez dwie niefortunne okoliczności. Pierwszym z nich była tragiczna śmierć Jeana Bugatti w 1939 roku w wypadku drogowym, która gruntownie wstrząsnęła firmą i jego ojcem. Drugim była II wojna światowa, a produkcja Type 57 zatrzymała się akurat w momencie, gdy wojska niemieckie najechały na Francję i siłą przejęły fabrykę Bugatti do produkcji broni.
