Wanneer een bepaalde auto bijna 14 miljoen dollar bereikt op een veiling, is het niet langer gewoon een voertuig. Het is een nationale schat geworden, een vernieuwd kunstwerk en een onschatbaar stuk autogeschiedenis, meer op zijn plaats in musea en galerijen dan op de weg. De Talbot Lago T150 SS Teardrop Coupe is zo’n auto. Het verhaal over de iconische T150 gaat echter verder dan één speciale versie en een veilingrecord voor de duurste Franse auto ooit verkocht.
Wanneer een bepaalde auto bijna 14 miljoen dollar bereikt op een veiling, is het niet langer gewoon een voertuig. Het is een nationale schat geworden, een vernieuwd kunstwerk en een onschatbaar stuk autogeschiedenis, meer op zijn plaats in musea en galerijen dan op de weg. De Talbot Lago T150 SS Teardrop Coupe is zo’n auto. Het verhaal over de iconische T150 gaat echter verder dan één speciale versie en een veilingrecord voor de duurste Franse auto ooit verkocht.
De T150, geïntroduceerd in 1937, was precies zo. Hij had een verbeterd chassis met onafhankelijke voorwielophanging (nog een noviteit in de late jaren ’30) en een krachtige 4,0-liter rechte zes. Deze motor leverde 105 pk en kon de standaard T150 via een handgeschakelde vierversnellingsbak tot een respectabele 85 mph opdrijven. De rechte zes gebruikte Hemi-koppen die een betere doorstroming, hogere toerentallen en meer vermogen leverden dan de standaard koppen. Dergelijke prestaties deden enkele wenkbrauwen fronsen in de auto-industrie, en de Talbot Lago werd opgemerkt als een van de meest opwindende modellen. Zoals bij zoveel soortgelijke bedrijven produceerde Talbot Lago geen eigen carrosserieën, en klanten die een standaard chassis kochten, konden kiezen voor verschillende uitvoeringen, coupés, cabriolets en sedans.
Antonio Lago wist dat om zijn bedrijf te promoten, zijn auto’s racesuccessen nodig hadden, en hij voerde campagne met verschillende modellen op basis van de T150 architectuur. De auto’s waren redelijk succesvol, wonnen verschillende opmerkelijke races en scoorden hoog in Le Mans. lInteressant is dat Talbot Lago in 1950 de 24 uur van Le Mans won met een auto die losjes gebaseerd was op het T150 chassis en met een vergrote motor. Onder sportwagenbezitters werd de Talbot Lago goed ontvangen omdat hij een lichtgewicht carrosserie had en een motor die tot 140 pk kon worden besteld, waardoor de topsnelheid boven de 100 mph kwam. Vergeleken met soortgelijke Bugatties was de Talbot Lago even goed en even snel, maar iets betaalbaarder.
De racecarrière en de vraag naar snelle wegauto’s inspireerde de Lago om een speciaal model aan te bieden met een verkorte wielbasis, verbeterde inlaat (twee of drie carburateurs), lichtgewicht carrosserieën, twee zitplaatsen en sterk verhoogde prestaties. Zo werd in 1937 een Talbot Lago T150 SS geboren. De SS-versie was gebaseerd op de gewone T150, maar was exclusiever, duurder en sneller. De ingenieurs van Lago slaagden erin om tot 200 pk uit de 4,0-liter Hemi-kop zescilinder te halen, wat beschouwd werd als een waanzinnige hoeveelheid vermogen. Natuurlijk werden de remmen verbeterd, maar de standaard handgeschakelde vierversnellingsbak bleef behouden. De basisprijs voor de T150 SS bedroeg meer dan 78.000 frank, waarmee hij het rechtstreeks opnam tegen auto’s als de Alfa Romeo 8C 2900 en de Bugatti 57S. Om hem in perspectief te plaatsen: hij was vier keer zo duur als de Citroen Traction Avant uit 1937, die werd beschouwd als een van de beste vooroorlogse Franse auto’s in massaproductie.
De racecarrière en de vraag naar snelle wegauto’s inspireerden de Lago om een speciaal model aan te bieden met een verkorte wielbasis, verbeterde inlaat (twee of drie carburateurs), lichtgewicht carrosserieën, twee zitplaatsen en enorm toegenomen prestaties. Dus, in 1937 werd een Talbot Lago T150 SS geboren. De SS-versie was gebaseerd op de gewone T150, maar was exclusiever, duurder en sneller. De ingenieurs van Lago slaagden erin om tot 200 pk uit de 4,0-liter Hemi-kop zescilinder te halen, wat beschouwd werd als een waanzinnige hoeveelheid vermogen. Natuurlijk werden de remmen verbeterd, maar de standaard handgeschakelde vierversnellingsbak bleef behouden. De basisprijs voor de T150 SS bedroeg meer dan 78.000 frank, waarmee hij het rechtstreeks opnam tegen auto’s als de Alfa Romeo 8C 2900 en de Bugatti 57S. Om hem in perspectief te plaatsen: hij was vier keer zo duur als de Citroen Traction Avant uit 1937, die werd beschouwd als een van de beste vooroorlogse Franse auto’s in massaproductie.
Hoewel dit het beroemdste model van de Talbot Lago T150 is, bepalen autohistorici nog steeds het aantal geproduceerde exemplaren. In totaal werden minder dan 20 T150 SS-chassis geleverd, en de meeste daarvan werden bekleed door Figoni et Flaschi. Het werkelijke aantal is echter onbekend; 11 is het meest nauwkeurige getal, maar sommigen zeggen dat het minder dan 10 was. Er waren ook twee verschillende varianten. De eerste auto’s waren coupés met inkeping, genaamd Coupe Jeankart, naar de klant die hem zo bestelde. De andere, mooiere versie kreeg de naam Modelle New York nadat hij in 1937 op de New York Car Show werd getoond. Sommige auto’s hadden een volledig aluminium ontwerp om gewicht te besparen, en andere waren van staal. Zoals bij alle handgebouwde auto’s zijn er geen twee hetzelfde; vandaag de dag zijn er ongeveer zes auto’s overgebleven. Ze komen zelden te koop, maar als ze te koop staan, breken ze records en trekken ze de aandacht, net als eind jaren ’30 op de Parijse boulevards.
