Wiele udanych samochodów zawdzięcza swoje pojawienie się w popularnych filmach lub serialach. Na przykład Herbie prawdopodobnie pomógł Volkswagenowi sprzedać więcej swoich kultowych Bettli niż jakakolwiek inna reklama. A sprzedaż zgrabnej Alfy Romeo Spider poszybowała w górę po tym, jak w Absolwencie jeździł nią Dustin Hoffman. Jednak chyba najbardziej rozpoznawalnym wśród samochodów występujących na ekranach naszych telewizorów jest General Lee. Ten pomalowany na pomarańczowo Dodge Charger z 1969 roku był i nadal jest główną gwiazdą słynnej serii The Dukes of Hazzard. Co więcej, ten muscle car pojawił się w takich klasykach jak The Bullit czy Fast and Furious. Co jednak sprawia, że Dodge Charger jest tak popularny wśród miłośników motoryzacji i reżyserów filmowych?
Historia oryginalnego Dodge’a Chargera
Amerykański rynek motoryzacyjny w latach 60. był miejscem żywym i szybko zmieniającym się. Z gospodarką bombardującą w niespotykanym tempie, kupujący mieli dużo gotówki w kieszeniach. A to, czego wielu z nich chciało za swoje pieniądze, to ekscytujące i zabawne samochody. Dla producentów oznaczało to, że budowanie pojazdów, które były po prostu niezawodne i praktyczne, nie było już wystarczająco dobre. Na ten nowy trend zareagowali wymyślając przeróżne nowe typy samochodów. Jednym z nich był Ford, który wymyślił Mustanga, co w konsekwencji dało podwaliny pod zupełnie nową rasę pojazdów – pony car. A że okazał się wielkim hitem, każdy inny producent samochodów rwał się do nowego segmentu rynku.
Chrysler, jedna z największych nazw w branży, późno jednak podchwycił ten trend. Aby naprawić ten problem, zlecili Dodge’owi zaprojektowanie i wykonanie rywala dla takich samochodów jak Ford Mustang czy Chevrolet Camaro. A Dodge miał właśnie coś odpowiedniego do tego zadania – samochód koncepcyjny o nazwie Charger. Nie byłaby to jednak tylko generyczna kopia istniejących na rynku modeli. Zamiast iść łeb w łeb z konkurencją, Dodge postanowił ich przewyższyć.. I doszli do wniosku, że najlepiej będzie to zrobić za pomocą eleganckiej stylistyki i przyciągających wzrok funkcji. W zasadzie nadchodzący Dodge Charger miał na celu zbudowanie własnej niszy. Nowy samochód pozycjonowałby się tuż pomiędzy Fordem Mustangiem a jego bardziej luksusowym kuzynem – Thunderbirdem.
Pierwsza generacja Dodge Charger
Pierwszy w historii Dodge Charger został zaprezentowany światu w 1966 roku. Jako spóźnieni w grze muscle-car, inżynierowie i projektanci musieli pójść na skróty podczas tworzenia tego samochodu. Zamiast budować go od podstaw, wykorzystali podstawy mechaniczne i przód większego, średniej wielkości Coroneta. Ale reszta nadwozia to czysta robota, z większością projektu opartego na samochodzie koncepcyjnym Charger z poprzedniego roku. Był dostępny tylko jako 2-drzwiowy fastback, styl nadwozia, który później stał się niezwykle popularny wśród muscle cars. Oprócz zgrabnej, opływowej sylwetki, dzięki temu samochód zyskał praktyczną tylną klapę w stylu hatch-back. Z tyłu projektanci zamontowali pełnowymiarowe tylne światła z wpisanym w ich powierzchnię napisem CHARGER. Wyglądało to spektakularnie, zwłaszcza w nocy. Wreszcie przód otrzymał swoją charakterystyczną kratkę mark, którą Dodge ze względu na swój wygląd określił mianem elektrycznej golarki. Ten szczegół nadał samochodowi niepowtarzalny wygląd i znacznie odróżnił go od Coroneta.
Również we wnętrzu było kilka zabawnych i innowacyjnych detali. Na przykład deska rozdzielcza była podświetlana czymś, co nazywa się elektroluminescencją. Zamiast zwykłych żarówek, cyfry i litery świeciłyby się same, tworząc fascynujący spektakl. Ponadto kierowca i pasażerowie będą podróżować w czterech wygodnych, ale wspierających się kubełkowych fotelach. A przez całą kabinę przebiegała konsola środkowa, nadająca jej wygląd statku kosmicznego.
Pod maską kilka V8 w różnych rozmiarach było jedyną opcją silnikową. Najmocniejszym z nich wszystkich był słynny 426 Street Hemi, który produkował 425 koni mechanicznych i 490 funtów momentu obrotowego. W zależności od wyboru silnika, Dodge Charger był dostępny w wersji manualnej lub automatycznej.
Mimo wszystkich swoich zalet, Charger nie sprzedawał się tak dobrze, jak Dodge na to liczył. W dużej mierze wynikało to z jego ceny, która była zauważalnie wyższa od głównych rywali. Fantazyjne detale i funkcje zapewniane przez dodatkowe pieniądze po prostu nie wystarczyły, aby przyciągnąć nabywców w wystarczającej liczbie. Tak więc pod koniec 1967 roku, po niespełna dwóch latach produkcji, przyszedł czas na poważne przemyślenia.
Dodge Charger w swojej drugiej generacji
Po przeanalizowaniu tego, co może spowalniać sprzedaż, Dodge wprowadził w 1968 roku przeprojektowanego Ładowcę drugiej generacji. Design, choć całkowicie przerobiony, był dość podobny do ustępującego auta. Nie było tu potrzeby drastycznych zmian, gdyż ogólny kształt Chargera był dobrze lubiany przez świat motoryzacji. Zamiast tego producent postanowił okroić różne wykwintne elementy, które mimo że ładnie wyglądały, były drogie w wykonaniu. Na przykład oryginalny samochód miał obrotowe reflektory, które obracały się i chowały w kratce, gdy nie były włączone. Jednak mechanizm, który je obsługiwał był dość skomplikowany i podatny na awarie. Inżynierowie przeprojektowali więc to, wprowadzając solidniejszą i tańszą konfigurację.
Cięcia cenowe najbardziej widoczne były jednak we wnętrzu, gdzie takie rzeczy jak tylne kubełkowe fotele zastąpiono bardziej konwencjonalnym układem ławek. Ponadto deska rozdzielcza w stylu elektroluminescencji ustąpiła miejsca tradycyjnym żarówkom, podobnie jak w innych samochodach. Wreszcie, oprócz dużych V8, w opcji był silnik straight-six. W ten sposób powstała wersja podstawowa dla tych nabywców, którzy lubili ten samochód, ale nie mogli sobie pozwolić na wysoką cenę.
Na szczęście dla Dodge’a, wszystkie te poprawki i aktualizacje przyniosły efekt, a sprzedaż zauważalnie wzrosła. Charger drugiej generacji pozostał w produkcji przez kolejne dwa lata, podczas których stał się jednym z najbardziej znanych muscle carów na rynku.
Dodge Charger trzeciej generacji
Na początku lat 70. Chrysler musiał przeprojektować większość swojej linii produkcyjnej, aby spełnić nowe przepisy dotyczące bezpieczeństwa drogowego. Oznaczało to, że wiele samochodów otrzyma gruntowną metamorfozę, a Dodge Charger był jednym z nich. Jego trzecia generacja, jak siedzi na całkowicie przerobionym podwoziu, została wprowadzona w 1970 roku. Został zaprojektowany znacznie inaczej niż ustępujący samochód, z kilkoma kluczowymi zmianami. Najbardziej zauważalny był przedni grill, który został podzielony na dwie części. Dodatkowo przód otrzymał konwencjonalny układ reflektorów.
Obrotowa konfiguracja, dzięki której poprzednie samochody były tak rozpoznawalne, była teraz opcją dodatkowo płatną. Przednia maska posiadała czerpnię powietrza, której kształt różnił się w zależności od modelu. Wśród nich najciekawsza była funkcja o nazwie Air Grabber. Ta masywna szufla wyskakiwała spod maski, gdy kierowca naciskał przycisk na desce rozdzielczej.
Mechanicznie nie było wielu różnic między nowym Chargerem a ustępującym. Wybór silnika obejmował prostą szóstkę i kilka V8 w połączeniu z ręczną lub automatyczną skrzynią biegów. Silniki były podrasowane przez lata i otrzymały ulepszone gaźniki, które pomogły zwiększyć moc. Dostępne były różne przełożenia tylnej osi, zapewniające lepsze przyspieszenie lub wyższą prędkość maksymalną.
Charger trzeciej generacji pozostał w produkcji do końca 1974 roku. W tym czasie było już jasne, że era muscle-car, jakkolwiek chwalebna, zbliża się do końca.
Następujące generacje Dodge Charger
Gdy jego pierwotny segment rynku zniknął, nowy, czwarty Charger musiałby być innym rodzajem samochodu. Dodge postanowił więc uczynić go bardziej luksusowym, aby mógł konkurować z takimi modelami jak Chevrolet Monte Carlo czy Pontiac Grand Prix. Jednak ten odświeżony muscle car nie został dobrze przyjęty przez społeczeństwo i Dodge ostatecznie porzucił ten słynny model w 1978 roku.
Dodge próbował ożywić nazwę w latach 80. na swoich samochodach z nadwoziem L. Były to małe, przednionapędowe subkompakty z czterocylindrowymi silnikami. Ale to, co było do przewidzenia, nie poszło w parze z nabywcami i model został ostatecznie uśmiercony.
Dodge w końcu poszedł po rozum do głowy w 2006 roku, kiedy to wypuścił samochód godny słynnej tabliczki znamionowej. Jasne, obecny Dodge Charger to 4-drzwiowy sedan, ale poza tym to prawdziwy muscle car w każdym calu.
Ile dziś kosztuje Dodge Charger?
Ponad pół miliona oryginalnych Dodge’ów Charges powstało podczas jego 8-letniej serii produkcyjnej. Oznacza to, że nie jest rzadki, choć wiele z nich zostało rozbitych i zniszczonych przez lata. Mimo to, znalezienie przykładu w dobrym stanie nie jest zbyt trudne. Ceny tych samochodów zaczynają się od 10 000 do 15 000 dolarów, w zależności od roku modelowego i stanu technicznego. Jednak w pełni odrestaurowane egzemplarze o niskim przebiegu i znanej historii serwisowej mogą kosztować ponad 200 000 dolarów.
Dodge Charger – w skrócie
Oryginalny Dodge Charger był muscle car produkowany w latach 1966-1974. Istniały trzy generacje, wszystkie dzielące ten sam 2-drzwiowy kształt ciała coupe. V8 było najczęstszym wyborem silnika, choć dostępna była również prosta szóstka. Oprócz konkurencyjnych osiągów Dodge Charger oferował oszałamiający wygląd, który go wyróżniał. To pomogło mu stać się jednym z najbardziej znanych muscle carów wszech czasów.
