De originele Ford GT40 is ongetwijfeld een van de meest succesvolle raceauto’s van de jaren ’60. Dit is de auto die onder meer vier keer op rij de 24 Uren van LeMans won. Zo dominant zijn op zo’n prestigieus evenement en onderweg veel snelheidsrecords neerzetten, spreekt voor zich . Maar waarschijnlijk nog fascinerender dan de resultaten is het feit dat de GT40 voor het eerst werd gemaakt van pure spikes. Als er geen ruzie was tussen twee grote automensen van de 20e eeuw, zouden we het waarschijnlijk niet hebben.
Waarom Ford besloot de GT40 te maken
In het begin van de jaren zestig had Ford een probleem, omdat de verkoop van hun auto’s snel daalde. Voor een groot deel kwam dit omdat deze modellen net niet sportief en opwindend genoeg waren voor jonge kopers. Maar in plaats van hun assortiment te vernieuwen, besloten leidinggevenden bij Ford een fabrikant te zoeken en te kopen die al zeer gewilde auto’s in hun arsenaal had . En in die tijd leek Ferrari de perfecte keuze. Hoewel hun wegautodivisie verschillende prachtige modellen aanbood, verkeerde het ook in ernstige financiële moeilijkheden. Aanvankelijk was Enzo Ferrari klaar om dit deel van zijn bedrijf te verkopen en het leek erop dat de fusie zou plaatsvinden. Il Commendatore stond er echter op de absolute controle over de motorsportafdeling te behouden, wat door Ford werd afgewezen. Vanwege dit detail, dat tijdens de laatste onderhandelingen naar voren kwam, besloot Enzo Ferrari dat de deal niet doorging.
Dit ging niet goed in Detroit, waar Henry Ford II woedend was over de plotselinge en onverwachte wending . Om wraak te nemen op deze belediging, besloot hij dat Ford een raceauto zou bouwen die Ferrari zou verslaan. En dat zou moeten gebeuren tijdens het meest prestigieuze evenement van allemaal: de 24 Hours of LeMans.
De originele Ford GT40
Het zou echter allesbehalve eenvoudig zijn om dit ambitieuze plan werkelijkheid te laten worden. Om te beginnen had Ford, ondanks zijn middelen en productiecapaciteiten, nog nooit eerder een raceauto gemaakt . Bovendien moest het nieuwe voertuig in minder dan een jaar klaar zijn, wat zelfs voor iemand met ervaring krap is. Dus in plaats van helemaal opnieuw te beginnen, ging Ford samenwerken met Lola, een Britse raceautofabrikant die succesvol was in dergelijke races.
Wat het nieuw opgerichte bedrijf in iets minder dan negen maanden creëerde, zag eruit als een technisch meesterwerk. De basis van de nieuwe auto was het chassis dat Lola de voorgaande jaren al had gebruikt. Het koetswerk werd echter grondig opnieuw ontworpen, waarbij verbeterde aerodynamica de belangrijkste focus was . Een van de meest opvallende dingen was de hoogte, die slechts 40 centimeter vanaf de grond was. Vandaar de naam GT40. Onderhuids had deze auto een in het midden gemonteerde Ford’s beproefde 4,7-liter V8 Fairline-motor. Toch werd deze eenheid grondig aangepast voor een racetoepassing, waardoor het vermogen en het vermogen om onder hogere belastingen te werken verbeterden. En met een raceklare handgeschakelde transmissie met 5 versnellingen en een leeggewicht van slechts 1800 pond, had de Ford GT40 alles in zich om een toekomstige winnaar te worden. Dit was tenminste op papier, want elke raceauto moet zich bewijzen in echte raceomstandigheden.
Ford GT40 en zijn eerste races
De Ford GT40 debuteerde begin 1964 op de Nürburgring 1000 km race, waar al snel duidelijk werd dat hij de benodigde snelheid had. Maar de nieuwe auto bleek ook onbetrouwbaar, omdat de ophanging hem dwong met pensioen te gaan terwijl hij een uitstekende tweede plaats behield. Bij de 24 uur van LeMans verscheen Ford met drie auto’s, die tijdens de race crashten of kapot gingen .
Bovendien waren deze eerste Ford GT40’s angstaanjagend onstabiel en moeilijk te besturen bij hoge snelheden. En met de volgende paar gebeurtenissen die eindigden met soortgelijke catastrofale resultaten, was het duidelijk dat radicale veranderingen noodzakelijk waren . Dus trok Ford de stekker uit hun op Lola gebaseerde outfit en verplaatste de hele operatie naar de Verenigde Staten.
Ford GT40 – de tweede take
Terug in de VS werden auto’s uitgedeeld aan een voormalige kippenboer en coureur, Carol Shelby. Hij en zijn team hadden de kennis en uitgebreide ervaring om de auto te finetunen voor de best mogelijke prestaties . Shelby stond er ook op dat ze een chauffeur moesten hebben die snel rijdt, maar ook diepgaande kennis van auto’s heeft. Destijds, zonder computers of telemetrie, was dit de enige manier voor de ingenieurs om erachter te komen hoe de auto zich op de limiet gedroeg. En met het nieuwe raceseizoen voor de deur, moesten alle tweaks en modificaties snel worden gedaan. Gelukkig wist Carol dat zijn oude vriend Ken Miles precies de juiste man voor de baan zou zijn.
Het uitje voor deze opnieuw ontworpen Ford GT40 was begin 1965, tijdens de Daytona 2000-race, waar hij uiteindelijk won. Het was ook indrukwekkend tijdens het volgende evenement, de Sebring 12-uursrace, waar het zijn klasse domineerde . De rest van het seizoen was echter niet zo indrukwekkend, waarbij Ford de resterende races, waaronder de 24 Hours of LeMans, niet wist te voltooien.
De nieuwe Ford GT40 MkII
Voor het seizoen 1966 maakte Henry Ford iedereen duidelijk dat ze dat jaar moesten winnen. Gelukkig konden ze door wijzigingen in de regelgeving de oude motor vervangen door een monster van 7,0 liter dat werd gebruikt in NASCAR-races . Vanwege de grootte en het gewicht moesten de carrosserie en de mechanische onderbouwing opnieuw worden ontworpen om plaats te bieden aan de nieuwe eenheid.
De nieuwe Ford GT40 van de tweede generatie, gewoonlijk MkII genoemd, was een perfecte auto. Bij de seizoensopening, tijdens de 24 Hours of Daytona, claimden ze alle drie de hoogste podiumplaatsen. En toen deden ze hetzelfde tijdens de volgende race, de 1966 12 Hours of Sebring. Ten slotte deden deze perfect uitgebalanceerde auto’s, door de 1-2-3 overwinning op de 24 uur van LeMans te behalen, waarvoor ze oorspronkelijk waren gebouwd.
De noodlottige J-auto en de MkIV Ford GT40
In 1966, terwijl Ford actief racete met GT40 MkII-modellen, ontwikkelde Ford ook zijn opvolger. Dit prototype, meestal de J-car genoemd, had een lichtgewicht aluminium chassis en een aanzienlijk ander koetswerk. De herwerkte aerodynamica had de auto in theorie beter controleerbaar moeten maken in snelle bochten. Dit idee kwam echter ter discussie na de tragische crash en dood van Ken Miles, die plaatsvond tijdens het testen van de nieuwe J-car . Bijgevolg verliet Ford het onbewezen en potentieel gevaarlijke concept en koos voor een meer conventionele carrosserievorm en chassis voor hun aanstaande racewagen uit 1967.
Toch leek dit compromis de prestaties niet in de weg te staan, aangezien deze nieuwe MkIV Ford GT40’s dat jaar zowel op Sebring als op LeMans zouden winnen. Dit waren de enige belangrijke evenementen waaraan deze auto’s deelnamen, aangezien de reglementen voor het volgende jaar nog een keer veranderden . Met een motorinhoud beperkt tot 5 liter, keerde Ford voor de seizoenen 1968 en 69 terug naar de originele MkI-auto’s. En nogmaals, ze hebben gedomineerd op Sebring en LeMans, waarmee ze de vierjarige winning streak van Ford op deze race-evenementen hebben voltooid.
andere versies
Naast deze racewinnende volbloeden had de Ford GT40 in de loop van het jaar verschillende andere modellen. Onder hen is de MkIII waarschijnlijk de belangrijkste . Dit was een wegversie, die nooit bedoeld was voor concurrerende toepassingen. De MkIII Ford GT40 was ruimer en comfortabeler dan racemodellen, dankzij de zachtere vering en een grotere kofferbak.
Ook zijn er in de loop der jaren verschillende replica’s gemaakt aan beide zijden van de Atlantische Oceaan. Dit omvat voertuigen zoals de GT40/R Competition, gebouwd door Superformance, en kitcars van de Britse fabrikant Southern GT.
Ford GT40 – de waarde van vandaag
Tijdens de productieperiode tussen 1964 en 1969 maakte Ford slechts 105 GT40-auto’s. Dit maakt ze tot een zeldzaam voertuig, vooral als je bedenkt dat ze het niet allemaal hebben overleefd . Als gevolg hiervan is Ford GT40 zeer gewild bij verzamelaars en haalt het hoge prijzen in de uitverkoop. Zo werd een van de drie Le Mans-winnende auto’s uit 1966 in 2018 voor bijna tien miljoen dollar verkocht.
Een korte uitleg over Ford GT40
De GT40 was een 2-zits racewagen gebouwd door Ford tussen 1964 en 1969. Met zijn krachtige V8-motor in een slanke en lichtgewicht carrosserie had hij alles in huis voor een succesvolle racer. Dit werd vele malen bewezen, want de Ford GT40 won vele races, waaronder de beroemde 24 Hours of LeMans . En dat alles werd gedaan om te bewijzen dat Ford een auto kon maken die Ferrari op hun thuisgebied zou verslaan.
