Elk decennium heeft zijn iconen, iets wat de meeste mensen als eerste met die periode zullen associëren wanneer erover wordt gesproken. In de gekke jaren 70, hadden we Saturday Night Fever en de legendarische Lamborghini Countach. De jaren ’60 werden sterk beïnvloed door de favoriete auto van de astronauten van de ruimterace – de Corvette. En voor de jaren 50, dat is Rock’n’Roll en, natuurlijk, Chevrolet Bell Air. Deze iconische auto kende verschillende zeer herkenbare versies, waarvan de populariteit hem dan ook ontgroeide en een deel van de popcultuur werd. Maar in werkelijkheid werd de Chevrolet Bel Air drie decennia lang geproduceerd, waarbij acht van zijn generaties van plaats verwisselden. In dit artikel zullen we ze stuk voor stuk de revue laten passeren om te zien welke de meest opmerkelijke zijn.
Het idee achter de Chevrolet Bel Air
Ongetwijfeld is Chevrolet een van de merken die hebben bijgedragen tot de motorisering van de VS, vooral in de naoorlogse periode. Sinds het begin heeft deze fabrikant uit Detroit praktische modellen gemaakt met een uitstekende prijs-kwaliteitverhouding. En jarenlang werden hun auto’s ontworpen met een gemiddeld Amerikaans gezin in gedachten, passend bij hun behoeften en budget. Chevrolet was voor de VS, in zekere zin, wat Volkswagen was voor Duitsland of Fiat voor Italië.
De situatie begon te veranderen aan het eind van de jaren 40, toen de verkoop van auto’s een hoge vlucht nam. Maar belangrijker is dat een toenemend aantal toekomstige kopers een auto wilde die meer is dan een vervoermiddel. Naast praktisch nut en prijs, begon hun aandacht te verschuiven naar zaken als plezier en opwinding. Chevrolet reageerde op deze nieuwe trend in de vorm van verschillende nieuwe auto’s, waarvan de Bel Air er één van was. Het idee erachter is eenvoudig: neem een grote en ruime auto, zet er een grote motor in en rust hem uit met een keur aan luxueuze voorzieningen. De leiding van Chevrolet hoopte kopers aan te trekken die een opwindende en aantrekkelijke auto wilden, gesteund door een gerenommeerd en beproefd merk. Maar ze konden niet voorspellen dat ze met de Bel Air de basis legden voor een nieuw type auto – de muscle car.
De eerste Chevrolet Bel Air
Aanvankelijk werd de Bel Air in 1949 geïntroduceerd als een opgewaardeerde, tweedeurs hardtop versie van Chevrolet’s populaire Fleetline en Styleline sedans. Daarom hadden deze auto’s een bijna identieke voorkant, met de daklijn en het silhouet als de enige opvallende verschillen. Maar toen de nieuwe Bel Air, die zijn naam dankte aan een rijke en kleurrijke buitenwijk van Los Angles, populair werd bij de kopers, maakte Chevrolet er een apart model van. Als gevolg daarvan waren auto’s vanaf 1953 verkrijgbaar in verschillende carrosserievormen. Naast een 2-deurs coupé en cabriolet waren er ook 4-deurs sedans en zelfs een stationwagon. Deze vernieuwde modellen kregen ook veel designupdates, zoals een voorruit uit één stuk of cromesstrips.
Onder het metaal deelde de Bel Air het merendeel van de mechanica met zijn broers en zussen, de Fleetline en Styleline modellen. Aanvankelijk was de motor een verouderde Thriftmaster 3,5-liter zescilinder die een bescheiden vermogen van 92 pk leverde. Later tijdens de productie werd een vernieuwde variant, de Blue Flame, aan het gamma toegevoegd. Deze 3,9-liter motor bevatte diverse moderne technische oplossingen en had 115 pk op de kraan. Wat de transmissies betreft, konden kopers kiezen tussen een handgeschakelde drieversnellingsbak en een Powerglide tweeversnellingsbak. Bovendien had de auto een onafhankelijke voorwielophanging, wat in die tijd ongebruikelijk en vooruitstrevend was.
Chevrolet Bel Air’s tweede generatie
Voor het modeljaar 1955, bracht Chevrolet de tweede iteratie van de succesvolle Bel Air uit. De nieuwe auto werd volledig gerestyled, met de op Ferrari geïnspireerde grille als het meest opvallende detail. De meningen over dit kenmerk waren sterk verdeeld onder de kopers, dus maakte het plaats voor een meer conventionele grille in de latere jaren. De selectie van beschikbare carrosseriestijlen was vergelijkbaar met die van zijn voorganger, met de toevoeging van een 2-deurs stationwagon. In zekere zin is dit een van de meest iconische Amerikaanse auto’s ooit gemaakt, en het is waarschijnlijk onmogelijk een autoliefhebber te vinden die hem niet zou herkennen. En alsof het op zichzelf al niet populair genoeg was, werd het door zijn verschijning in de film American Graffiti onsterfelijk.
De nieuwe Bel Air deelde veel mechanische onderdelen met de auto die hij verving, inclusief het chassis en de ophanging. Motoren en transmissies werden ook overgenomen, hoewel er twee krachtigere V8’s werden toegevoegd. De grootste van de twee was een van de eerste motoren die een mechanische brandstofinjectie kreeg, bekend als Ramjet. Bovendien konden de topmodellen worden besteld met een optioneel airconditioningsysteem. Naast het aantrekkelijke uiterlijk werd de nieuwe auto geprezen om zijn prestaties en algehele weggedrag.
Derde generatie Chevrolet Bel Air
In 1958, slechts drie jaar na de introductie van de populaire tweede generatie Bel Air, kwam Chevrolet met zijn vervanger. Het aankomende model was beduidend anders en had slechts een paar overeenkomsten met het voorgaande model. De meest opvallende kenmerken zijn een lagere, langere carrosserielijn en vier koplampen. Aanvankelijk werd de stationwagon uit het gamma geschrapt, maar later verscheen hij opnieuw als een afzonderlijk model, Nomad genaamd. De auto werd goed ontvangen door de kopers en werd dan ook het best verkochte model van Chevrolet in die tijd.
Wat de mechaniek betreft, waren er geen belangrijke wijzigingen ten opzichte van de oude auto, de meeste onderdelen bleven hetzelfde. De oude Thriftmaster 3.5-liter zescilinder was niet langer leverbaar, en een big block V8 werd een optie. Tenslotte was de nieuwe Bel Air een van de eerste Chevrolets die gebruik maakte van een vernieuwd chassis, Safety-Girder genaamd, dat lichter en stijver was.
Bel Air’s iconische vierde generatie
De Bel Air van de derde generatie was van korte duur, want hij werd in 1959 vervangen door een opvolgend model. Ondanks een aantal gelijkenissen met de vorige auto, introduceerde de nieuwe Chevy een volledig nieuwe designtaal. Dit omvatte een nieuw ontworpen grille met aan de bovenkant gemonteerde scoops en uniek gevormde achterlichten. Die platte achterste vinnen zijn trouwens een van de meest iconische auto-vormen van de vroege jaren ’60. Jammer genoeg was dit de eerste generatie die geen cabriolet of stationwagen als optie had.
Terwijl de buitenkant aanzienlijk werd bijgewerkt, bleef de situatie eronder vrijwel ongewijzigd. Toch was dit geen verrassing, want het was niet nodig om in te grijpen in betrouwbare en beproefde mechanica. Als enige opmerkelijke verbetering werd het X-frame van de veiligheidsgordel herzien om plaats te bieden aan een groter chassis en de bescherming tegen zijdelingse botsingen te verhogen.
Vijfde-generatie Bel Air
Omdat de Bel Air van de vierde generatie goed werd ontvangen door de kopers, was het voor Chevrolet niet meer dan normaal om het recept voor zijn opvolger niet te veel te veranderen. Het resultaat was dat de nieuwe auto een subtiele en goed uitgebalanceerde verfijning was van het model dat hij verving. Het meest opvallende verschil was aan de achterkant, waar de bekende kattenogen plaats maakten voor ronde achterlichten. Bovendien werd met dit model de praktische en ruime stationwagon als carrosserievariant in ere hersteld.
Bij het begin van de productie hadden de Bel Airs van de vierde generatie dezelfde motoren als hun voorgangers. Maar na verloop van tijd kregen deze auto’s verschillende gloednieuwe eenheden, waaronder een vers ontworpen straight-six en een grote, 6,7-liter V8 die tot 425 pk ontwikkelde. Er zijn ook geen veranderingen in de transmissie opties in vergelijking met de vorige auto.
Bel Air’s zesde generatie
In 1965 werd de zesde generatie van Chevy’s bestseller aan het publiek voorgesteld. Deze nieuwe auto werd vanaf de basis gerestyled en kreeg agressievere en scherpere carrosserielijnen. Hij werd ook groter, met een lengte van meer dan 210 inch voor de eerste keer. De keuze aan carrosserievormen werd beperkt tot sedans met twee of vier deuren en een stationwagon. De latere modellen konden worden uitgerust met optionele derde-rij stoelen, die plaats boden aan maximaal negen passagiers.
Onder de motorkap had dit Bel Air model verschillende aandrijflijnen. Naast een paar zescilinder-in-lijn motoren was er een lange lijst van verschillende V8’s, waarvan de grootste een cilinderinhoud van 7,0 liter had. De transmissie omvatte handgeschakelde drie- en vierversnellingsbakken en een paar automaten. In het algemeen boden deze auto’s behoorlijke prestaties en een voor die tijd meer dan acceptabel brandstofverbruik.
De laatste Bel Air generatie in de VS
Toen de zevende generatie van de Bel Air in 1970 werd geïntroduceerd, was de verkoop van grote sedans in een vrije val. Om dit te compenseren richtte Chevrolet zich op wagenparkklanten als primaire markt voor hun nieuwe auto. Zijn doel was een betaalbaarder alternatief te zijn voor Caprice en Impala, met wie hij het algemene ontwerp deelde. Dit omvatte scherpe randen en een doosvormige carrosserie, naast andere details. Net als zijn voorganger was de nieuwe Bel Air verkrijgbaar als sedan of als stationwagon met maximaal negen zitplaatsen.
Alle beschikbare motor- en transmissieopties werden overgenomen van de vorige modellen, zij het in een kleiner gamma. In die tijd was de Bel Air de laatste Amerikaanse full-size auto met een handgeschakelde versnellingsbak. Andere updates onderhuids waren onder meer meters die het actuele brandstofverbruik aangeven en bumpers die bestand zijn tegen botsingen bij lage snelheid.
En terwijl de Caprice het goed deed in de wagenpark-markt rol als typisch politie of taxi voertuig, deed de Bel Air het niet zo goed. Als gevolg daarvan besloot Chevrolet de auto in 1970 te laten verdwijnen en zich te concentreren op zijn meer luxueuze en beter verkopende broers en zussen. Toch was de Bel Air nog een paar jaar verkrijgbaar in Canada, als een achtste-gen model.
Chevrolet Bel Air als verzamelauto
Als icoon van zijn tijd is de Chevrolet Bel Air zeer geliefd bij autoliefhebbers en verzamelaars. Toch zijn er verschillen tussen de modeljaren, want er is niet overal veel vraag naar. Auto’s van de tweede generatie zijn bijvoorbeeld begeerlijk, en zullen dat waarschijnlijk altijd blijven. Latere modellen daarentegen zijn populair als stadscruisers en worden vaak omgebouwd tot low-riders. Maar voor de meeste kenners zijn de auto’s van de derde generatie het hoogtepunt van de Bel Air reeks, waardoor ze het duurst zijn. Afhankelijk van de staat, worden deze auto’s verkocht voor tussen de $20,000 en $150,000.
Chevrolet Bel Air – in het kort
Als een van de populairste Chevrolets was de Bel Air in productie tussen 1950 en 1981. Tijdens deze periode werd de auto verschillende keren vernieuwd, wat resulteerde in acht verschillende generaties. Sommige daarvan, zoals de modellen van de tweede en derde generatie, zijn iconen van de jaren 60 en Rock’n’Roll geworden. Zeker, de Bel Air is uit productie gegaan in de jaren 80. Maar zijn erfgoed leeft nog steeds voort in de halo voertuigen die het voortbracht, zoals de Chevrolet Impala.
