Retro-futurisme is een immens interessante ontwerpstijl in de auto-industrie. Het is altijd verbazingwekkend om bekende vormen uit het verleden opnieuw uit te vinden voor het moderne tijdperk. Echter, de meeste van dergelijke auto’s eindigden een beetje verloren in het proces. De oorspronkelijke Mini was een klein en betaalbaar autootje, maar zijn moderne recreatie is veel groter en vrij duur. Maar er was één auto die het oorspronkelijke concept perfect nabootste en de tijdloze vorm van het oude model verbeterde. Ja, we hebben het over de iconische en subliem elegante BMW Z8, die waarschijnlijk de beste “liefdesbrief” aan de klassieke voorganger ooit gemaakt is.
De omstandigheden rond de geboorte van de originele BMW 507 zijn bekend. Het bedrijf stond financieel onder druk en dacht dat de dure roadster hen genoeg geld zou opleveren om de situatie te stabiliseren. Natuurlijk mislukte het plan en werden er slechts 242 auto’s gemaakt, waarbij BMW voor elk exemplaar geld verloor. De situatie was echter totaal anders toen de BMW Z8 werd bedacht. In de jaren ’90 was BMW op zijn hoogtepunt met een perfecte line-up van topmodellen, herkenbaar design en hoogwaardige technologie, die een speciale plaats innam op de markt en in de harten van liefhebbers. In de BMW line-up was er altijd plaats voor een uniek en hoogstaand model dat bestemd was voor welgestelde merkfanaten, en in de jaren ’80 was dat de eerste M6, terwijl de jaren ’90 de sublieme 8-Serie coupé kregen. Voor het nieuwe millennium brengen BMW productplanners een eerbetoon aan de mooiste auto van het bedrijf, de legendarische 507, en herinneren de wereld eraan hoe iconisch en prachtig deze auto werkelijk is. Deze keer ging het niet om geld verdienen, maar om een statement te maken.
De ontwikkeling begon in het midden van de jaren ’90 met BMW designlegendes Chris Bangle en Henrik Fisker verantwoordelijk voor het interieur- en exterieurdesign. Het idee was om de vorm van de 507 na te bootsen zonder de details rechtstreeks te kopiëren, met uitzondering van bijna identieke locatieopeningen. Het totale ontwerp was volkomen modern, maar met klassieke proporties en een zeer interessante dashboardindeling. Ontwerpers slaagden erin een stuur te maken met een verplichte airbag die eruit zag alsof hij uit de jaren 50 kwam. Het strakke dashboard met centraal geplaatste instrumenten was volstrekt tegengesteld aan de ergonomie van eind jaren ’90.
Onder de sensuele carrosserie bevond zich het aluminium spaceframe dat in de ene fabriek werd geproduceerd maar in een andere werd afgewerkt, wat resulteerde in een duur en tijdrovend productieproces. Interessant is dat BMW heeft gekozen voor zijn krachtigste wegmotor, een 4,9-liter V8 die bekend staat als de S62. Deze hoogtoerige unit leverde op klassieke wijze 400 pk aan de achterwielen via een handgeschakelde zesversnellingsbak. Het spannende is dat deze motor uit de toenmalige E39 M5 kwam, een van de weinige keren in de geschiedenis van BMW dat het bedrijf besloot de M-motor in een niet-M auto te plaatsen. Het laat zien hoe graag BMW van de Z8 een fantastische machine wilde maken. Met 0 tot 60 mph in 4,2 seconden en een topsnelheid van 180 mph (wanneer de elektronische begrenzer werd verwijderd) behoorde de Z8 tot de snelste sportwagens van die tijd.
Toen de auto in 1998 officieel debuteerde, was het publiek niet alleen verbijsterd over de schoonheid van het ontwerp en hoe goed het originele voertuig was nagemaakt, maar ook over de prestaties en de vele opwindende details. BMW gebruikte bijvoorbeeld het concept “intuïtieve ergonomie”, waarbij het aantal toetsen en knoppen in het interieur werd verminderd en het aantal functies voor elk daarvan werd verhoogd. Dit maakte het interieur zeer schoon en overzichtelijk. De achterlichten waren geen halogeen of LED; het waren echte neonstrepen die feller schenen en sneller aangingen dan iets conventioneels. Elk voertuig werd geleverd met een bijpassende hardtop, die het ontwerp aanvulde en er goed uitzag. De verkoop begon in 1999, en de basisprijs was vrij hoog, 128.000 dollar (ongeveer 220.000 dollar in 2022, gecorrigeerd voor inflatie).
BMW wist dat zulke dure en specifieke auto’s niet in grote aantallen zouden verkopen, maar daar ging het niet om. De bedoeling was een ultieme BMW te creëren die het verleden en de toekomst (de Z staat voor Zukunft – toekomst in het Duits) op ideale wijze met elkaar verbindt en alle beste BMW kenmerken, design en technologie combineert. Hoewel de Z8 heel wat klanten trok en de ster was van de James Bond-film “The World is Not Enough”, besloot BMW de stekker eruit te trekken na minder dan vier jaar op de markt. De productie van de BMW Z8 bedroeg precies 5.148 auto’s.
Dit was echter niet het einde voor de BMW Z8. Hoewel het bedrijf het model stopzette, introduceerde Alpina, BMW’s eerbiedwaardige tuner en partner, zijn eigen model dat simpelweg Alpina Roadster V8 heette. Het was een Z8, maar grondig veranderd en ontworpen voor meer comfort. Allereerst verdween de S62 motor, en in plaats daarvan werd het reguliere productie 4,4-liter blok gebruikt. Na de behandeling van de Alpina groeide de cilinderinhoud tot 4,8 liter en leverde een gezonde 375 pk. In de ware Alpina-mode werd de automatische versnellingsbak gebruikt om de nadruk te leggen op moeiteloos cruisen en een luxe benadering. Alpina produceerde precies 555 Roadster V8’s met unieke kleuren, wielen en modelaanduiding. Daarmee komt de totale productie van de BMW Z8 op 5.703 exemplaren (inclusief de Alpina modellen).
Twintig jaar na het einde van de productie van de BMW Z8 heeft dit model niets aan aantrekkingskracht, exclusiviteit of charme ingeboet. Tijdloze elegantie, een krachtige motor en nog steeds meer dan overtuigende prestaties maken dit een van de meest begeerlijke moderne BMW’s. Degenen die het geluk hebben dit meesterwerk van retro-futurisme te bezitten, zullen blij zijn te horen dat de prijzen van goed bewaarde exemplaren voortdurend stijgen.
