Όταν ένα αυτοκίνητο είναι επιτυχημένο και γίνεται κλασικό, η κληρονομιά του είναι πάντα ότι άλλαξε την αντίληψη για τον κατασκευαστή ή τη μάρκα, καθιστώντας την πιο δημοφιλή και σεβαστή στον κόσμο του αυτοκινήτου. Το εσωστρεφές Toyota 2000 GT δεν ήταν πολύ δημοφιλές- στην πραγματικότητα, πωλήθηκε σε εγκληματικά χαμηλό αριθμό 351 αντιτύπων. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία, αφού κατάφερε όχι μόνο να μεταμορφώσει την εικόνα της Toyota αλλά και την εικόνα ολόκληρης της ιαπωνικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Αυτό το καθιστά ένα πολύτιμο κομμάτι της αυτοκινητοβιομηχανίας και ίσως το πιο βασικό ιαπωνικό αυτοκίνητο, καθώς και το πιο αγαπητό και περιζήτητο Toyota που κατασκευάστηκε ποτέ.
Για να καταλάβετε καλύτερα γιατί το 2000 GT ήταν τόσο σημαντικό, ας πάμε πίσω στις αρχές της δεκαετίας του ’60 στην Ιαπωνία. Η χώρα εξακολουθούσε να επουλώνει τα σημάδια της από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και να μετατρέπεται με ταχείς ρυθμούς στον βιομηχανικό γίγαντα που είναι σήμερα. Η αυτοκινητοβιομηχανία ήταν μία από τις πιο ελπιδοφόρες, με πολυάριθμες μάρκες και πληθώρα διαφορετικών μοντέλων, ιδεών και σχεδίων. Φυσικά, τα περισσότερα αυτοκίνητα που παρήχθησαν ήταν οικονομικά μοντέλα και τα λεγόμενα Kei cars, αλλά οι ιαπωνικές μάρκες ένιωθαν ότι ήταν έτοιμες να κατακτήσουν τον κόσμο. Ωστόσο, υπήρχε μόνο ένα πρόβλημα. Εκείνη την εποχή, κανείς δεν αναγνώριζε τις ιαπωνικές αυτοκινητοβιομηχανίες ως δύναμη στην αγορά. Οι εξαγωγές τους ήταν πολύ μικρές, ακόμη και σε παρόμοιες αγορές της Ασίας, και καμία από αυτές δεν τόλμησε ποτέ να προσπαθήσει να εξάγει στην Ευρώπη ή την Αμερική. Στην πραγματικότητα, η Toyota το έκανε το 1959, αλλά μόνο μια χούφτα αυτοκίνητα πωλήθηκαν στις ΗΠΑ. Αυτό που χρειαζόταν η Toyota (και οι άλλες ιαπωνικές αυτοκινητοβιομηχανίες) ήταν ένα καθαρόαιμο σπορ αυτοκίνητο, κάτι που θα έστρεφε τα βλέμματα και θα εισήγαγε αμέσως τη μάρκα στους παγκόσμιους αγοραστές αυτοκινήτων. Κάτι γρήγορο, αποκλειστικό, πανέμορφο και καλοφτιαγμένο. Η ιδέα ήταν καλή, αλλά το μόνο πρόβλημα ήταν ότι κάτι τέτοιο δεν υπήρχε στην Ιαπωνία στις αρχές της δεκαετίας του ’60.
Προκειμένου να ξεκινήσει αυτό το έργο, η Toyota ανέθεσε στη Yamaha, η οποία ήταν ανανεωμένη κατασκευάστρια κινητήρων που θα μπορούσε απαραίτητα να διεξάγει έρευνα και ανάπτυξη για ένα νέο αυτοκίνητο. Είναι ενδιαφέρον ότι η Yamaha είχε ήδη ένα ημι-αναπτυγμένο αυτοκίνητο με την ονομασία A550X, το οποίο θα έπρεπε να είναι η ναυαρχίδα της Nissan. Παρόλα αυτά, στα μισά της διαδικασίας, η Nissan υπαναχώρησε από τη συμφωνία, αφήνοντας τη Yamaha με ένα ελάχιστα λειτουργικό πρωτότυπο αυτοκίνητο. Η Toyota συμφώνησε να χρηματοδοτήσει το έργο, αλλά μόνο αν ο τελικός σχεδιασμός του αυτοκινήτου ήταν δικός της. Στις αρχές του 1965, η συμφωνία έκλεισε, και με τη χρηματοδότηση της Toyota και την τεχνική εμπειρία της Yamaha, το σχέδιο 2000 GT προχώρησε γρήγορα.
Έχοντας έναν ξεκάθαρο στόχο μπροστά τους, οι μηχανικοί της Toyota και της Yamaha αποφάσισαν να βάλουν την τελευταία λέξη της τεχνολογίας και των κατασκευαστικών ιδεών στο 2000 GT, δανειζόμενοι από τις κορυφαίες ευρωπαϊκές μάρκες. Το αυτοκίνητο διέθετε ένα ισχυρό, κεντρικό, ατσάλινο σασί που έμοιαζε πολύ με τη λύση της Lotus, ανάρτηση με διπλά ψαλίδια όπως τα αγωνιστικά αυτοκίνητα της Ferrari, εξακύλινδρο κινητήρα υψηλής περιστροφής όπως η Jaguar E-Type και δισκόφρενα και στις τέσσερις γωνίες όπως η Alfa Romeo. Η συγκέντρωση όλων αυτών σε ένα αυτοκίνητο κατέστησε το 2000 GT ένα από τα πιο προηγμένα οχήματα της εποχής.
Ο κινητήρας και ο σχεδιασμός είναι δύο από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά που αξίζουν μια πιο προσεκτική ματιά. Ο εξακύλινδρος κινητήρας των 2,0 λίτρων βασίστηκε στον στάνταρ κινητήρα που υπήρχε στο πολυτελές Toyota Crown sedan. Ωστόσο, η Yamaha σχεδίασε μια νέα κυλινδροκεφαλή υψηλών στροφών, ένα σύστημα εισαγωγής και τρία καρμπυρατέρ 2 βαρελιών, μετατρέποντάς τον σε έναν κανονικό κινητήρα σπορ αυτοκινήτου. Με 150 ίππους από 2,0 λίτρα, δεν ήταν εξαιρετικά ισχυρό, αλλά με βάρος κάτω από 2.500 κιλά, οι επιδόσεις του ήταν ζωηρές και ο χειρισμός του ήταν εξαιρετικός χάρη στο στάνταρ διαφορικό LSD. Τα 0-100 χλμ/ώρα διαρκούσαν λίγο περισσότερο από 8 δευτερόλεπτα και η τελική ταχύτητα ήταν 137 χλμ/ώρα, προκαλώντας τα φρύδια του αυτοκινητιστικού Τύπου.
Το τελευταίο κομμάτι του παζλ ήταν ο σχεδιασμός. Η σιλουέτα με το μακρύ καπό και το κοντό κατάστρωμα σχεδιάστηκε από τον Satoru Nozaki, τον σχεδιαστή της Toyota, ο οποίος επηρεάστηκε επίσης από πολλά ευρωπαϊκά σπορ αυτοκίνητα. Ωστόσο, το εμβληματικό σχήμα που δημιούργησε μπορεί να θεωρηθεί απολύτως πρωτότυπο και σίγουρα αναγνωρίσιμο. Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό ήταν οι περιστρεφόμενοι προβολείς που δεν είχαν ξαναγίνει ποτέ. Το εσωτερικό του αυτοκινήτου ήταν επίσης πολύ προηγμένο, αν και αρκετά συμπαγές. Ήταν τόσο συμπαγές που ο Σον Κόνερι δεν χωρούσε, οπότε η Toyota παρήγαγε βιαστικά δύο μετατρέψιμα μοντέλα, ώστε το αυτοκίνητο να εμφανιστεί στην ταινία του Τζέιμς Μποντ “You Only Live Twice”. Ωστόσο, κανένα μετατρέψιμο Toyota 2000 GT δεν προσφέρθηκε ποτέ στο ευρύ κοινό και όλα τα αυτοκίνητα που πωλήθηκαν ήταν κουπέ.
Η επίσημη παρουσίαση έγινε στο Toyota Motor Show το 1965 και αμέσως κατέπληξε το κοινό των αυτοκινήτων, όχι μόνο στην Ιαπωνία αλλά και σε όλο τον κόσμο. Ήταν ένα αυτοκίνητο που κανείς δεν περίμενε και κανείς δεν πίστευε ότι οι ιαπωνικές μάρκες αυτοκινήτων ήταν ικανές να το κατασκευάσουν. Τα νέα για το εξωτικής εμφάνισης και τεχνολογικά προηγμένο κουπέ της Toyota διαδόθηκαν σε όλο τον κόσμο και οι επίσημες πωλήσεις ξεκίνησαν το 1967, όχι μόνο στην Ιαπωνία αλλά και στην Αμερική και την Ευρώπη, μέσω του νεοσύστατου δικτύου αντιπροσώπων της Toyota. Ωστόσο, παρά την εμφάνιση και την τεχνολογία, υπήρχε ένα πρόβλημα. Η Toyota 2000 GT του 1967 είχε τιμή MSRP 7.150 δολάρια, πολύ περισσότερο από την Chevrolet Corvette, την Jaguar E-Type ή την Porsche 911 και πιο κοντά στην τιμή της Ferrari Dino ή της Maserati Ghibli. Πολύ σύντομα, η Toyota συνειδητοποίησε ότι το αυτοκίνητο ήταν πολύ ακριβό, αλλά δεδομένου ότι ήταν πρακτικά χειροποίητο, δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Οι πλούσιοι αγοραστές στην Αμερική ή την Ευρώπη που μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά το αυτοκίνητο δεν γνώριζαν πολλά για την εταιρεία ώστε να αποφασίσουν να το αγοράσουν, και ήταν πολύ ακριβό για τους εγχώριους αγοραστές στην Ιαπωνία.
Οι εκδόσεις της αυτοκινητοβιομηχανίας πρόσεξαν το ολοκαίνουργιο σπορ αυτοκίνητο από την Ιαπωνία και επαίνεσαν τον εξοπλισμό, την ισορροπία, την αίσθηση οδήγησης και το φινίρισμα. Το 1967 και το 1968, η Toyota χρηματοδότησε ακόμη και μια αγωνιστική ομάδα με επικεφαλής τον θρυλικό Carroll Shelby στο αμερικανικό πρωτάθλημα Trans-Am. Το Toyota 2000 GT ήταν πολύ ανταγωνιστικό και μάλιστα τερμάτισε δεύτερο στη σεζόν του 1968, αλλά αυτό δεν βοήθησε στην αύξηση των πωλήσεων. Το 1969 ξεκίνησε η παραγωγή του κινητήρα 2,3 λίτρων, ο οποίος απέδιδε 140 ίππους (10 ίππους λιγότερους από τον κινητήρα 2,0 λίτρων) με μεγαλύτερη ροπή. Αντιμέτωπη με τις ελάχιστες πωλήσεις, αλλά με τους επαίνους των συναδέλφων της στον κλάδο, η Toyota δεν είχε άλλη επιλογή από το να σταματήσει αυτό το μοντέλο το 1970, αφού πωλήθηκαν μόνο 351 αυτοκίνητα.
Παρά τις απογοητευτικές πωλήσεις του, το Toyota 2000 GT έκανε αυτό που ήλπιζε το διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας. Έστρεψε τα βλέμματα όλου του κόσμου σε μια σεμνή ιαπωνική εταιρεία με μεγάλες φιλοδοξίες και αποφασιστικότητα. Έδειξε ότι τα ποιοτικά σπορ αυτοκίνητα δεν κατασκευάζονται μόνο στην Ευρώπη και την Αμερική και σύστησε στον κόσμο μια νέα παγκόσμια αυτοκινητική υπερδύναμη. Κατά μία έννοια, το Toyota 2000 GT ήταν το όραμα του μέλλοντος της Toyota και ένα σημάδι ότι η εταιρεία αυτή θα γινόταν ο μεγαλύτερος κατασκευαστής αυτοκινήτων στον κόσμο μερικές δεκαετίες αργότερα.
